Egzotyczny i zakasujący portret świata uchwycony obiektywem Edwarda Funke

W piątek wieczorem w Galerii Ring miał miejsce wernisaż unikatowego zbioru fotografii pt. „Portret ze świata”, ukazującego zdjęcia ludzi z blisko 60 rozmaitych miejsc na świecie. - Będąc kiedyś u Masajów zobaczyłem taką sytuację: siedzi 5 żon, które dziergają jakieś koraliki, a mąż ma telefon komórkowy z ekranem dotykowym z rysikiem i coś pisze. Więc pytam się go, co robi, a on mówi „załatwiam zlecenie”. I to jest puenta na dzisiejsze spotkanie - powiedział tulegnica.pl autor wystawy, Edward Grzegorz Funke.

Na barwnej wystawie w legnickiej Galerii Ring, którą podziwiać można jeszcze do 22 lutego, zaprezentowano łącznie 60 fotografii ludzi ze wszystkich kontynentów na świecie.

Piątkowy wernisaż stanowił także świetną okazję, aby wysłuchać opowieści podróżującego fotografa, które zilustrował specjalnie przygotowaną prezentacją ze zdjęciami wykonanymi na przełomie ostatniego półwiecza.

Zaczynając od polskiej sceny muzycznej lat 60. XX wieku (m. in. unikatowe zdjęcia Miry Kubasińskiej, Czerwonych Gitar czy Stan Borysa), przez dawną Francję ukazaną za pomocą fotografii generała Charlesa de Gaulle'a w otoczeniu premiera Józefa Cyrankiewicza, po egzotyczne i odległe dla europejczyków cywilizacje.

***

Chce pan malować obraz świata. Czemu akurat ludźmi?

Ponieważ zawsze człowiek był mi bliski. Zaczynałem swoją przygodę z fotografią w latach

60. w Gdańsku. Wtedy pracowałem dla ilustrowanego magazynu studentów

tamtejszej politechniki i już wtedy człowiek był mi bliski, i tak to się jakoś pociągnęło dalej.

A jakie były tego zalążki?

Były takie, że mam w swoim archiwum zdjęcia Czesława Niemena, Miry Kubasińskiej,

zespołu No to co, Charlesa de Gaulle'a.

Czyli można powiedzieć, że zaczęło przede wszystkim się od polskich artystów?

Może nie tylko artystów. Zaczęło się od fotografii reportażowej, dziennikarskiej. Natomiast od pewnego czasu, około 20 lat, zaczęliśmy z małżonką realizować taki właśnie projekt "Portret Świata". Odwiedziliśmy 6 kontynentów, zawsze razem. Łącznie ponad 50 państw.  No i efekty tego widać właśnie tutaj w postaci 60 wybranych fotografii z kilku tysięcy, które posiadam w archiwum.

Czy pan przypadkiem gdzieś łapie tych ludzi po drodze i mówi „dzień dobry jestem reporterem z Polski, mam taki projekt..., jakoś pan się z nimi umawia wcześniej,  czy są to zdjęcia zrobione znienacka?

Generalnie wszystkie prezentowane tutaj zdjęcia są portretami reporterskimi. Uważam że dyskusja taka, że trzeba się najpierw zapytać czy wolno, to może mieć miejsce w studiu, natomiast zwykle są to sytuacje zastane. Wierzę w to, że patrząc przez obiektyw, musi być reakcja – ta dobra reakcja – i z tych zdjęć widać, że chyba ta reakcja ludzi, których fotografuję, jest pozytywna, ponieważ ja ich kocham. Jest to oczywiście subiektywny obraz świata, widziany oczami Edwarda Grzegorza Funke.

Co pana zaskoczyło, czy może zadziwiło, podczas zwiedzania świata?  

Cały czas coś mnie zaskakuje. Dzisiaj, na tym spotkaniu, które będzie później, chcę pokazać parę zdjęć z Australii. I nie myślałem o tym, fotografując prawie 15 czy 20 lat temu misia Koalę, że teraz może być tak, że będzie go można zobaczyć tylko w zoo albo w rezerwacie. Świat się zmienia i zaskakujących rzeczy jest pełno.

Jakiś przykład? Bo wchodzi pan niczym etnolog w różne kultury, zachowane etniczne społeczności z dawnymi tradycjami...

Będąc kiedyś u Masajów, zobaczyłem taką sytuację: siedzi 5 żon, które dziergają jakieś

koraliki czy naszyjniki, natomiast mąż ma telefon komórkowy z ekranem dotykowym z rysikiem i coś pisze. Więc pytam się go, co robi, a on mówi „załatwiam zlecenie” i to jest puenta na dzisiaj.

FOT. ANDRZEJ TRZECIAK