Miedź wyproszona z wystawnego bankietu [KOMENTARZ]

Czy Miedź Legnica była gorszym zespołem od Wisły Płock, Arki Gdynia czy Śląska Wrocław? Nie była, a jednak to ona została wypchnięta z elity. Sprawę należy jednak postawić jasno – zasłużyła sobie na to.

Miedź spadła z Lotto Ekstraklasy zasłużenie. Na degradację pracowała sumiennie przez cały sezon, a w miarę udany start sezonu i późniejsze pojedyncze triumfy, tylko na chwilę zakryły braki w uzębieniu legnickiego lwa. Więcej! Uśpiły jego czujność, wprowadziły w zbyt dużą pewność siebie i narzuciły myślenie typu: „nie no, przecież nie spadniemy!”.

Miedź do tego ekstraklasowego towarzystwa trochę nie pasowała. Nie pasowała gdy rozgrywała dobre mecze, a cała futbolowa Polska cmokała z zachwytu, chwaliła beniaminka z Legnicy za ładną dla oka techniczną grę, posiadanie piłki i zazdrościła Dominika Nowaka – trenera, który rzucił ekstraklasowej rąbance wyzwanie.

Ale nie pasowała również, gdy grała źle. Miedź miała problemy z odnalezieniem się w lidze na wskroś fizycznej. Borja Fernandez, Omar Santana i inni legniccy Hiszpanie doskonale znają równie kontrowersyjnego, co charyzmatycznego Paco Jemeza. Trener ten kiedyś przyznał, że kiedy Bóg rozdawał rozum, on stał w kolejce po cojones (po hiszpańsku - jaja). Czy piłkarze Miedzi mieli cojones? Na pewno nie w derbach w Lubinie i jeszcze kilku innych meczach. Co do Jemeza, to właśnie spadł z Rayo Vallecano z Primera Division. Dodajmy, że z honorem, patrz – ogranie Realu Madryt.

Ale winni spadku są nie tylko piłkarze. Lotto Ekstraklasy uczyli się również trener Dominik Nowak, dyrektor sportowy Marek Ubych, a także właściciel klubu Andrzej Dadełło. To przecież ten tercet był odpowiedzialny za politykę kadrową. Dzisiaj, ci panowie już wiedzą, że nie da się utrzymać w ekstraklasie grając przez 3/4 sezonu bez dobrego bramkarza oraz bez klasycznego napastnika - tzw. „dziewiątki”.

O dokonanych transferach i wypożyczeniach można by długo się rozwodzić. Były nietrafione (Elton Monteiro, Mateusz Żyro, Anton Kanibołocki), w miarę trafione (Henrik Ojamaa, Artur Pikk) ale i trafione (Joan Roman, Juan Camara, Borja Fernandez). Za sprowadzenie do Legnicy dwóch ostatnich - czapki z głów przed dyrektorem Ubychem!

Dominik Nowak jest dobrym trenerem, preferującym ofensywny futbol (zachowując skalę, bliżej mu do Jurgena Kloppa, Pepa Guardioli i Quique Setiena niż Jose Mourinho). Popełnił błędy. Nie zbudował solidnej obrony (65 straconych goli), zaniedbał stałe fragmenty gry (177 rzutów rożnych – 0 goli, tylko 2 gole w następstwie rzutów wolnych). Przed rokiem stawialiśmy mu pomnik za awans. To, że ekstraklasa negatywnie go zweryfikowała, nie oznacza, że w 12 miesięcy przemienił się w trenera słabego. To szkoleniowiec czujący grę, z otwartą głową, elastyczny taktycznie, mający w trakcie meczu plan B, a nawet i C.

Nowak powinien zostać w Miedzi i budować nową drużynę, która szybko wróci do elity. On sam wróci do niej jako szkoleniowiec mądrzejszy, bogatszy w doświadczenia. I odważniejszy, bo dla mnie symbolem spadku nie będzie mecz ze Śląskiem Wrocław, tylko ten bezbramkowy w Kielcach z grającą już o pietruszkę Koroną, która udawała, że przyszła do pracy. A Miedź? Cieszyła się z „cennego” punktu i też udawała. To właśnie tych dwóch punktów zabrakło do utrzymania się. Ok, wiem. W trzech spotkaniach z Zagłębiem Sosnowiec zdobyliśmy 1 (JEDEN) punkt.

FOT. B. Hamanowicz (miedzlegnica.eu)